خلاصه ای از مقدمه پژواک سکوت
ما لبریز از داده‌ها و اطلاعاتیم
از هجوم واژه‌ها در ذهن‌های پرتشویش، اشباع شدیم
مجالی برای «خلوت» و تماس با طبیعت وهوشمندی نداریم
ما خسته‌ایم از چه کنم‌ها و رقابت‌های ناگزیر، از قیاس‌ها و خشم‌ها و این آتشفشان خاموش درون، دیر یا زود ما را از هم می‌پاشد
به طبیعت پناه ببر، ذهن را خالی کن و «سکوت» را تماشا کن
در آن لحظه، هیچ تقلایی برای کسی شدن و در گذشته یا آینده مقیم شدن، نخواهد بود
تو فقط «هستی» پس «باش»
بی‌محرکات بیرونی، بی‌ترس از تأخیر
یا عطش برای برنده شدن و به قله‌ی برترین‌ها رسیدن…
در آن دم زنده کن، تو فقط هستی
و این بودن در «سکوت» لمس و ادراک می‌شود
در لحظه‌ی «حال» باش، ذهن را از هر نجوایی خالی کن،
برکات حضور را بچش
و آنچه نیست را در آنچه هست دریاب…
برکت جاری است…