خلاصه ای از مقدمه کتاب خودشفقتی، خودکنترلی و همدلی در دانش آموزان طلاق
خانواده به عنوان کوچک ترین واحد اجتماعی در نظر گرفته می شود که ثبات یا عدم ثبات آن تاثیرگذار بر اعضای خانواده و جامعه است. در این میان تجربه طلاق تهدیدی برای نیازهای اساسی است و منجر به فروپاشی فردی، خانوادگی و اجتماعی می شود. پژوهش ها نشان می دهد که فرزندان خانواده های طلاق در مقایسه با فرزندان والدین طلاق نگرفته، اضطراب، افسردگی، مشکلات جسمی، افت تحصیلی و مشکلات ارتباطی بیشتری را تجربه می کنند (فتحی، ۱۳۹۹). پدیده طلاق به هر دلیلی که اتفاق افتاده باشد، هم برای اجتماع و هم برای اعضای خانواده مشکلات متعددی اعم از روانی، اجتماعی، عاطفی، فرهنگی، مالی و … ایجاد می کند. این آسیب اجتماعی موجب بروز احساس تنهایی در فرزندان می گردد. کودکان و نوجوانان خانواده های آشفته و از هم پاشیده خواه ناخواه درگیر تعارضات و آشفتگی های فکری می گردند که توانایی تحمل و درک آن را ندارند. به دلیل آسیب های بی شماری که این پدیده بر فرزندان به جای می گذارد، امروزه طلاق جزء یکی از مهمترين و آسیب زننده ترین معضلات خانواده های جوامع صنعتی و يا در حال صنعتی شدن، همچون ايران است (محمودپور، شیری، فرحبخش و ذوالفقاری، ۱۳۹۹). در این میان برخی عوامل وجود دارند که همچون سپر محافظتی در برابر مشکلات عمل می کنند. خودشفقتی ، خودکنترلی و توانایی همدلی برخی از این عوامل تاثیرگذار هستند.
با توجه به مطالب ذکر شده و روند رو به رشد طلاق در کشور، پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه خودشفقتی، خودکنترلی و همدلی در بین دانش آموزان طلاق و عادی شهر گرگان انجام گرفت.