خلاصه ای از مقدمه کتاب پرتوی از عاشورای امام حسین(ع)
قرآن مجید منبع علم و حکمتی است که از درگان ربوبی بر کافه مخلوقات جهت درک اسرار تقدیرات خلقت در جوف وجود هر مخلوق بموجب هدف کمال و رفع نیاز بر ادامه حیات خبر داده، و انسان و فرستادگانش را تعلیم فرموده در تا پیروی از فرامین آن راه کمال را دریابند و بموجب راهنمای فطری قرب را که نهایت هدف از ایجاد مخلوق است خود را بدان مقام برساند که اشاره شده است تمام مراتب خلقت مادی را برای حصول در راه کمال برای تو خلق کردم و تو را برای خودم. موارد انتخاب شده در این جلد دارای رموز و اسراری است که دانستن آن برای روح کنجکاو و خالی از لطف نباشد و در پرتو از تفسیر، رموزی را یادآوری کند و مواهب تعمیقی از ادراک را در نفس بیدار روشن نماید که انشاءالله مورد استفاده صاحبان نظر قرار گیرد- که عبارت اصطَنَعتکَ لنفسی در مورد حضرت موسی اشاره بر آن است و همچنین سوره انسان- هل اتی علی الانسان حینٌ من الدهر لم یکم شیئاً مذکور را تحقق بخشیده آیا نبود زمانی طولانی در عمر که بر برجها گذشته بود و از انسان اثر و خبری نبود.
«و نامی از انسان وجود نداشت»