خلاصه ای از پیش گفتار کتاب فلسفه آموزش و پرورش
درباره اعتلای کیفی و کمی آموزش و پرورش امور بسیاری را می توان دخیل دانست.دامنه آنها چنان گسترده است که می تواند از شکل ظاهری ساختمان مدرسه،زمین ورزش،تعداد دانش آموزان و نوع تغذیه آنان،تا جهانی نظیر مکتب فلسفی حاکم بر تفکرات آموزشی را در بر می گیرد.در میان اندیشمندان آموزش و پرورش ،ایزاک کندل متفکر تربیتی معاصر در این زمینه می گوید:((روشهای متکی بر هزینه سرانه هر دانش آموز ،ساختمان مدارس ،میزان ثبت نام و غیره هر چند ممکن است روزی مفید واقع گردند،ولی در شرایط فعلی….،محال است مقایسه های بر اساس چنین ویژگیهایی داشت)).اما روش دیگری که می توان در مطالعات تربیتی بکار بست بر اساس کیفیت آموزش و پرورش کشورهای مختلف است. ولی با این روش هم به علت عدم اعتبار وسایل اندازه گیری و یکسان نبودن اهداف آموزش وپرورش در کشورهای مختلف دستیابی به نتایج صحیح امکان پذیر نیست.کندل که در صدد یافتن نوعی شباهت عمومی آموزش وپرورش است،معتقد است که بطور کلی مسائل آموزش و پرورش در اکثر کشورها به نوعی با هم شباهت دارند. راه حلها تحت تاثیر تفاوتهای سنتی و فرهنگی هر یک از کشور هاست.
به این ترتیب،می توان گفت که در مطالعات آموزشی باید ارزشها،معانی پنهان عملکردها و اهداف حاکم بر نظامها را مقایسه و مطالعه کرد.لذا در باب اعتلای کیفی آموزس و پرورش ابتدا باید دانست که فلسفه آموزش و پرورش ومکتب فکری حاکم بر نظام آموزشی کدام است و آیا حرکت ما بر اساس آرمانهای آن مکتب فکری صورت می گیرد یا نه؟چه در این صورت نیز در صورت عدم همخوانی میان آرمانها، ارزشها و عملکردها،نظام آموزشی از داخل از هم فرو می پاشد.
اکنون با توجه به این که مبانی فلسفی آموزش وپرورش ما باید اسلامی باشد،لازم است بدانیم این فلسفه آموزشی مدافع چه اصولی است و آیا آمال و انتظارات ما از آموزش و پرورش فعلی کشور ،چه فردی وچه جمعی،حقیقتا متاثر از فلسفه اسلامی هست یا خیر؟