۱۰ تا از بدترین کتاب های دنیا
کتاب‌های فهرست‌شده در زیر توسط بسیاری از منتقدان برجسته در منابع رسانه‌ای مختلف به‌عنوان بدترین کتاب‌هایی که تا کنون نوشته شده است، ذکر شده‌اند.
این کتاب‌ها مملو از مضامین وحشتناک هستند. بسیاری از رمان‌های این فهرست، طبقاتی، جنسیتی، نژادپرستانه یا توهین‌آمیز هستند، نه فقط نوشته‌های بد. لطفاً قبل از اینکه تصمیم بگیرید این کتاب هارا بخوانید، توضیحات لیست را به دقت مطالعه کنید.
رمان تاریخی حول محور جنگ انقلاب آمریکا، دنباله‌ای بر هنری اسموند است. یک داستان غیرمعمول ادعا می کند که تاکری یک بار به داگلاس ویلیام جرولد اعتراف کرد که The Virginians “بدترین رمانی است که او تا به حال نوشته است”، در حالی که جرولد پاسخ داد: “نه. این بدترین رمانی است که هر کسی تا کنون نوشته است.” در واقع، جرولد قبل از انتشار جلد اول The Virginians درگذشت. ساترلند تا حدی موافقت کرد و آن را بدترین رمان بزرگ تاکری نامید. جان هالپرین آن را «بدترین کتابی است که تا کنون توسط یک رمان‌نویس بزرگ تولید شده است». جک پی رالینز نوشت که « The Virginians کتاب بدی است – در خواندن ناراضی‌کننده است، که تاکری آن را کسل‌کننده و خشک‌شده می‌داند.
یک رمان علمی تخیلی اتوپیایی تجاری ناموفق. جس نوینز آن را به عنوان “سطل آشغال مذموم، قابل اعتراض ترین آرمان شهر قرن نوزدهم، و بدترین رمان علمی تخیلی آن دوره” توصیف کرد.
Irene Iddesleigh که توسط شوهر نویسنده به عنوان هدیه سالگرد منتشر شده است، اغلب به عنوان بدترین رمانی که تا کنون نوشته شده است توصیف می شود، با نثر بنفش که تا حدی غیرقابل درک است. بری پین آن را “محبوب” کرد و آن را “چیزی که در یک میلیون سال یک بار اتفاق می‌افتد” نامید. مارک تواین آن را «یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های ناخواسته طنزآمیز تمام دوران» نامید، در حالی که اینکلینگ‌ها برای اینکه ببینند چه کسی می‌تواند یکی از آثار راس را برای طولانی‌ترین مدت بدون خنده بخواند، رقابت می‌کردند. مارک اوکانل در کتاب «شکست حماسی» خود نوشت: «نثر راس نوعی سوررئالیسم تصادفی است. قصدی برای استعاره وجود دارد – جهشی در جهت کلی ادبی – اما سوء تفاهم آشکاری از چگونگی کارکرد چنین چیزهایی وجود دارد.
حتما بخوانید: اهمیت کتاب و کتابخوانی به زبان ساده !
-
The Complete McGonagall اثر ویلیام مک گوناگال
شعر داگرل ابتدا به صورت صفحات گسترده منتشر شد و سپس به صورت مجموعه‌هایی منتشر شد که معمولاً با عنوان برخی از تغییرات در جواهرات شاعرانه منتشر می‌شد. چاپ های مدرن تمام کارهای مک گونگال را در یک جلد جمع آوری می کند. فقدان دانش او از تجسم، ناشنوایی در استعاره، ریتم های نامناسب، واژگان ضعیف، و تصویرسازی نادرست ترکیب شده و شعر او را ناخواسته کمدی می کند.
رمانی ترسناک بر اساس افسانه کرم لمبتون. همچنین با عنوان باغ شیطان نیز منتشر شده است. لس دانیلز خاطرنشان کرد که در حالی که The Lair of the White Worm «پتانسیل» داشت، با «سبک ناشیانه» نگارش تضعیف شد. منتقد ترسناک R. S. Hadji، The Lair of the White Worm را در رتبه دوازدهم در فهرست بدترین رمان های ترسناک خود قرار داد. مورخ ژانر وحشت، H. P. Lovecraft، در مقاله خود “وحشت فراطبیعی در ادبیات”، اظهار داشت که استوکر “یک ایده باشکوه را با یک پیشرفت تقریباً کودکانه کاملاً خراب می کند.” ۳۷۲ صفحه ما هرگز برنمی گردیم، که ادبیات با کیفیت پایین را به سخره می گیرد. این کتاب به طور گسترده یکی از بدترین کتاب هایی است که تا کنون نوشته شده است.
-
Dildo Cay اثر نلسون هیز
رمانی درباره صاحبان سفیدپوست معدن نمکی که توسط بردگان در جزیره ای در نزدیکی جامائیکا کار می کردند. جاناتان پی. ایبورن از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا نوشت: «آنقدر بد است که وجود خود را زیر سؤال می‌بریم. محصولی که کمتر از یک گوش ناپایدار، [با نثر] آنقدر بی‌ظاهر است که جای اردوگاه را بگیرد. و مستقیماً در سردرگمی هستی‌شناختی فرو می‌رود. رمان ویژگی‌های معمولی فراموش‌نشدنی دیگر داستان‌های غیرقابل تشخیص اواسط قرن را به نمایش می‌گذارد: نمایش‌های رنگارنگ محلی، به کارگیری بیش از حد نژادپرستی و زن‌ستیزی، درگیری‌های ادیپی، و استفاده بیش از حد از حروف کج.
رمانی درباره یک سرباز سابق آمریکایی که به دلیل بیماری قلبی در حال مرگ است، بعد از ظهر یکشنبه را به شکار اردک در ونیز می گذراند و تجربیات خود از جنگ جهانی اول را به یاد می آورد. استقبال بسیار ضعیفی از آن شد. بررسی های منفی در بیش از ۱۵۰ نشریه ظاهر شد. منتقدان ادعا کردند که این رمان بیش از حد احساسی است، نثر پایین‌تری دارد و «طرح ایستا» دارد، و کانتول یک «آواتار» برای شخصیت همینگوی، نیک آدامز است. این رمان همچنین به دلیل نامناسب بودن خود زندگینامه و ارائه کانتول به عنوان یک سرباز تلخ مورد انتقاد قرار گرفت. جی. دونالد آدامز در نیویورک تایمز آن را “یکی از غم انگیزترین کتاب هایی که تا به حال خوانده ام” نامیده است؛ نه به این دلیل که از تلفیق عشق و مرگ در زندگی سرهنگ به دلسوزی می پردازم، بلکه به این دلیل که استعداد بزرگی به وجود آمده است. برای اکنون یا برای همیشه، به چنین بن بست». ماکسول گیسمار نوشت: “این رمانی ناخوشایند است و نقد آن برای هر کسی که به استعداد و دستاورد همینگوی احترام می گذارد ناخوشایند است. این نه تنها بدترین رمان همینگوی است، بلکه ترکیبی از هر چیزی است که در آثار قبلی او بد است و نور ناخوشایندی را به او می اندازد. در واقع آنقدر هولناک است که جذابیت بیمارگونه خود را پیدا می کند. نظر مثبت در مورد آن برای هر کسی که همینگوی را یکی از هنرمندان نثر مهم زمان ما می داند شرم آور است. این رمان مانند یک تقلید از نویسنده به شیوه خودش است – تقلیدی آنقدر گزنده که عملاً اجتماعی مختلط را از بین می برد. و افسانه ادبی همینگوی که اکنون نزدیک به سه دهه دوام آورده است.
رمانی درباره سه زن که در برادوی و هالیوود پس از جنگ با هم دوست می شوند و به قرص ها وابسته می شوند. گلوریا استاینم این کتاب را در نیویورک هرالد تریبون بررسی کرد، همانطور که منتقد در نیویورک تایمز این کار را کرد. مجله تایم آن را «کتاب کثیف ماه» نامید و گفت: «به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن را یک آرام‌بخش بسیار مؤثر، یک عروسک زنده توصیف کرد». کتاب‌هایی که تا کنون نوشته شده است» و «اولین کتابی که برای افرادی که کتاب نمی‌خوانند نوشته شده است».
یک رمان فانتزی قهرمانانه که به نثر بنفش و کلیشه ژانر بدنام است. تلاش برای خواندن « The Eye of Argon» با صدای بلند و بدون خنده به یک بازی مهمانی محبوب در میان خوانندگان فانتزی تبدیل شد.
-
Dazzle اثر جودیت کرانتز
رمانی عاشقانه در کالیفرنیای جنوبی در دهه ۱۹۸۰٫ عکاس مشهور جاز کیلکلن در حالی که با خواهران ناتنی‌اش که قصد فروش مزرعه اورنج کانتی پدرش را دارند، درباره زندگی و عشق مذاکره می‌کند. جان ساترلند Dazzle را به عنوان “مبتذل ترین” رمانی که تا به حال خوانده بود توصیف کرد و آن را در بین ۲۰ بدترین کتاب پرفروش قرن بیستم قرار داد. مایکل دیردا از واشنگتن پست آن را “بی وقفه و به شدت کسل کننده” خواند. این کتاب یک اثر کاملاً محتاطانه بود.» ناشران ویکلی می‌گوید: «هرگز شاگرد رئالیسم نبودم، درهم‌آمیختن توطئه‌های کرانتز در اینجا بسیار ساختگی است و روابط او، چه خانوادگی و چه عاشقانه، بیش از حد مورب است رنگ های عمیق تر، و رژه مرسوم توصیف هذلولی او در شواهد ثابت است.
یک دیدگاه